امامزاده شاهزاده حسین (ع) قزوین | معروف ترین مکان زیارتی شهر

سفر امروزمان با گشت و گذارهایی که تا به حال در کارناوال داشته ایم متفاوت است؛ می خواهیم راهی جاذبه ای معنوی و زیارتی شویم و روح مان را صیقل دهیم. قصد داریم از روزمره های زندگی، خوب و بدی که هر روز با آن روبرو هستیم، مشکلات و دغدغه های مختلف و خیلی های دیگر فاصله بگیریم و زمانی را در جوار ملکوتی یکی از امامزاده های مشهور ایران سپری کنیم و آرام شویم.

می خواهیم سفری به امامزاده شاهزاده حسین قزوین را تجربه کنیم، گشتی در گوشه گوشه این آستان ملکوتی و نورانی بزنیم، زیارتی از عمق وجود داشته باشیم و قلب و ذهن مان را از آرامش، شادی و حال خوب پر کنیم. امامزاده ای باصفا، با بنایی تماشایی و تاریخی مقصد ماست؛ جایی که ترکیب نقش و رنگ، معماری و سلیقه، زیبایی و هنر به کار رفته در آن هر انسانی را مبهوت می کند و با حس و حال ویژه خود شما را به دنیایی دیگر می برد. دنیایی که در آن زمان متوقف می شود و زیبایی و حال و هوای معنوی و خوب شما را در بر می گیرد. پس همراه کارناوال شوید تا گشتی در امامزاده شاهزاده حسین بزنیم و نوعی دیگر از سفر و گردش را تجربه کنیم. 

چرا امامزاده شاهزاده حسین (ع)؟

• معروفترین و کهن ترین امامزاده قزوین و یکی از مشهورترین امامزاده های ایران است.
• بنای این امامزاده یکی از بناهای تاریخی قزوین است و قدمت آن به دوره صفوی باز می گردد. 
• تزیینات، آینه کاری، کاشی کاری و دیگر هنرهای به کار رفته در آن بسیار تماشایی و دیدنی ست و یکی از زیباترین بناهای قزوین به حساب می آید.
• حس و حالی فوق العاده عالی و معنوی در آن جریان دارد. 

آشنایی با آستان مقدس امامزاده شاهزاده حسین قزوین

گاهی اوقات انسان نیاز دارد با خدای خود خلوت کند و در آرامشی معنوی و حس و حالی عرفانی، انرژی خود را دوباره به دست بیاورد. یکی از بهترین جاهایی که می توان به آن مراجعه کرد، امامزاده های کوچک و بزرگی هستند که با حال و هوای نورانی و معنوی خود می توانند ذهن و حس شما را خوب کنند. در این میان آستان مقدس امامزاده شاهزاده حسین قزوین، یکی از محبوب ترین و زیباترین امامزاده های ایران است که فضای فوق العاده ای دارد و با کاشی کاری ها و آینه کاری های تماشایی‌اش دل هر بیننده ای را می برد. امامزاده شاهزاده حسین مدفن فرزند امام رضاست و قدمت بنای فعلی آن به دوره صفوی باز می گردد. این بقعه به دلیل اهمیت تاریخی، معماری و تزیینات خود در تاریخ 20 بهمن 1318 با شماره 339 به عنوان یکی از آثار ملی کشورمان به ثبت رسیده است و یکی از قدیمی ترین مزارهای ایران و مشهورترین و با شکوه ترین مکان زیارتی شهر قزوین به حساب می آید. 

آشنایی با شاهزاده حسین (ع)

در سال 201 ه.ق (204 ه.ش) امام رضا زمانی که در راه خراسان بودند به طور مخفیانه به قزوین سفر می کنند. در این سفر شاهزاده حسین که تنها دو سال سن داشتند  امام را همراهی می کردند. در حین سفر شاهزاده حسین مریض می شوند و امام رضا (ع) به طور مخفیانه در منزل «داوود بن عیسی غازی» اقامت می‌ کنند. متاسفانه فرزندشان به دلیل بیماری فوت می کند و در گورستان جنوبی شهر قزوین به خاک سپرده می شود. بعدها مدفن ایشان به صورت آستان حسین بن علی بن موسی الرضا (ع) در می آید. البته امامزاده حسین (ع) با نام شازده حسین نیز در بین مردم قزوین معروف است و ارادتی ویژه به ایشان دارند.

ورود به صفحه اختصاصی معرفی کامل حرم امام رضا (ع)

تاریخچه امامزاده شاهزاده حسین (ع)

همان طور که گفتیم شاهزاده حسین در جریان سفر امام رضا (ع) به قزوین درگذشت و در گورستان این شهر دفن شد؛ اما چطور مردم از وجود ایشان در این مکان مطلع شدند و آستان امامزاده را بنا کردند؟ 

در همین زمینه،‌ شیخ عبدالجلیل رازی در کتاب «النقض» در حدود سال 560 ه.ق (491 ه.ش) می نویسد:‌

و اهل قزوین از سنی و شیعه به زیارت ابوعبدالله حسین بن الرضا روند. 

این نشان می دهد که امامزاده حسین در اواخر قرن پنجم و اوایل قرن ششم هجری قمری،‌ بین مردم شناخته شده بود و در قرن ششم اهالی برای زیارت به اینجا می رفتند. گفته شده است که در این زمان، بنایی شکوهمند بر روی مدفن آرامگاه وجود داشت؛ اما در زمان حمله مغول و جنگ های بعد آن و همچنین درگیری هایی که در ابتدای دوران صفوی در ایران در جریان بود سازه آرامگاه به شدت آسیب دید. از این دوران تنها ضریح چوبی نفیسی باقی ماند که یکی از شاهکارهای بی نظیر منبت کاری و گره چینی به حساب می آید. البته برخی گمانه زنی ها در مورد اینکه این بنا در زمان سلطان الجایتو شاه خدابنده، مقتدرترین پادشاه ایلخانی، و پسرش سلطان ابوسعید بهادرخان (دوره ایلخانیان) تعمیر شده باشد نیز وجود دارد؛ اما سند معتبری که بتوان با استفاده از آن این ادعا را ثابت کرد در دست نیست.

پس از اینکه شاه تهماسب، قزوین را به عنوان پایتخت صفویان انتخاب کرد؛ توجه ویژه ای به امامزاده شاهزاده حسین نشان و دستور بازسازی آن را داد. این علاقه به امامزاده حسین (ع) در دختر وی نیز وجود داشت و بر طبق کتیبه ای از جنس کاشی معرق که در امامزاده وجود دارد، سر در مجموعه در سال 1040 ه.ق (1009 ه.ش) به دستور زینب بیگم، دختر شاه تهماسب، ساخته و صندوق چوبی نفیس و زیبایی نیز بر مزار ایشان نصب شد. 

در دوران صفویه بود که ساختمان های متعددی پیرامون امامزاده بنا و اینجا به یکی از اصلی ترین زیارتگاه های مردم شهر قزوین تبدیل شد. 

در زمان قاجار نیز تغییراتی در سازه آرامگاه به وجود آمد. گنبد این امامزاده در زمان فتحعلی شاه قاجار و به دستور او تعمیر و تزیین شد و زمانی که ناصرالدین شاه در سفری از قزوین گذر می کرد، فرمان ساماندهی محوطه امامزاده را صادر کرد. بر اساس این دستور، علی اصغر امین السلطان، صدر اعظم در سال 1307 این کار را به باقر السعد السلطنه -حاکم وقت قزوین- واگذار کرد. او صحن قبلی را تخریب و صحن جدیدی ساخت و ایوانی با تزیینات کاشی کاری بسیار زیبا، دیواره صحن، تزیینات کاشی کاری گنبد و آيينه‌کارى فضاهاى داخلى را به مجموعه سازه های این زیارتگاه اضافه کرد.

امامزاده شاهزاده حسین در اسناد تاریخی 

*قدیمی‌ترین کتابی که از مزار شاهزاده حسین نام برده است، کتاب «تاریخ قزوین و فضائلها» نوشته «حافظ ابوعلی خلیل بن عبدالله بن احمد قزوینی» است. وی در سال 446 ه.ق (433 ه.ش) از دنیا رفته است. او در این کتاب به اصالت بنا و سن شاهزاده حسین اشاره می کند: 

در این گورستان مزار منسوب به فرزند حضرت علی بن موسی الرضا (ع) است که در خردسالی درگذشته بود. 

*شیخ عبدالجلیل رازی در کتاب «النقض» پیرامون سال 560 ه.ق (544 ه.ش) می‌نویسد:

و اهل قزوین از سنی و شیعه به زیارت ابوعبدالله حسین بن الرضا روند. 

*ابوالقاسم عبدالکریم بن محمدبن عبدالکریم رافعی قزوینی، در کتاب مشهور "التدوین فی ذکر اخبار قزوین" در فصل چهارم، گورستان این شهر را وصف می کند و در مورد این مزار می نویسد:

در این گورستان مزار منسوب به فرزند حضرت علی بن موسی الرضا (ع) است که در خردسالی درگذشته بود.

او همچنین در جایی دیگر از کتاب مذکور، ذیل شرح حال حضرت امام رضا علیه السلام نوشته است: 

مشهور است که حضرت از قزوین عبور فرموده، می گویند که در سرای داوود بن سلیمان غازی، که نسخه معروفه از (صحیفه الرضا) را از وی روایت می کند، پنهان بوده است. این نسخه را اسحاق بن محمد بن مهرویه و جز این دو از داوود بن سلیمان روایت کرده اند. گفته اند فرزند وی که در گورستان قزوین مدفون است می گویند دو ساله یا خردسال تر بوده است.

*حمدالله مستوفی در "نزهت القلوب" در زمینه شهر قزوین بیان کرده است: 

و در آنجا مشهد امام زاده حسین پسر امام علی ابن موسی الرضا (ع) و قبر یکی از صحابه و مزار اولیا کبار است. او در "تاریخ گزیده" نیز در دو مورد از این آستانه یاد کرده است، یکی در سرگذشت حضرت رضا که می نویسد: «رضا را پنج پسر بود، محمد، جواد، جعفر، ابراهیم و حسین که به قزوین مدفون است.» و دیگر در بخش مربوط به قنات ها و رودخانه ها و مساجد و معابر قزوین، بدین گونه که: «گورستان های آن تماما داخل شهر است و بهترین آن به کثرت و برکت مقبره ایست، شرقی آن محله ری و غربی آن محله ارداق نزدیک رودخانه و شمال آن محله شهرستان و جنوبی آن باروی شهر ارداق و در آن مقبره مشهدی است از آن پسر علی ابن موسی الرضا، وفات آن پسر در 2 سالگی بوده و گویند حسین نام داشته است.

*پژوهشگر معاصر، سید حسین مدرسی طباطبایی از اساتید دانشگاه پرینستون آمریکا نیز در مورد امامزاده حسین تحقیق کرده است. او کتاب های خطی و اسناد به جا مانده از شاهان و شاهزادگان و دانشوران در هفت قرن گذشته را بررسی کرده و همه آنها را در کتابی به نام «برگی از تاریخ قزوین» آورده که در آن چنین نوشته است: 

اکثر مورخان و سیره نویسان که بردن نام همه آنها از حوصله این کتاب خارج است، امامزاده حسین را فرزند علی بن موسی الرضا می دانند.

*دست خطی از حضرت آیت الله مرعشی نجفی به تاریخ 22 صفر 1388 ه.ق (1346 ه.ش) در آستان مقدس امامزاده حسین وجود دارد که ایشان صحت نسب این امامزاده را تایید کرده است. آیت الله شهاب الدین الحسینی مرعشی در این دست خط می نویسد: 

راجع به مزار کثیر الانوار شاهزاده حسین (ع) مشهور در دارالمومنین قزوین سوال فرموده بودید، عرض می شود که حقیر مدت ها بود در مقام تفحص و تجسس نسبت به این موضوع بودم تا آن که به حمدالله و الشکر در کتاب «مستطات التدوین فی رجال قزوین» تالیف علامه مورخ و محدث امام الدین ابوالقاسم عبدالکریم بن محمد بن عبدالکریم رافعی القزوینی که در سنه 633 فوت شده به دست حقیر رسید و در محلی از آن کتاب عباراتی هست که می نویسد: «اعظم مقابر قبرستان از راه ارواق و فیها قبر واحد منا لصحابه رضی اله عنهم کذا سمعت والدی ره یقول و فی هذه المقبره المشهد المعروف به ابن علی بن موسی الرضا رضی الله عنه و کان قدمات فی الصغر و منه قبر جماعه من العلویه والشیعه الی وفی.»

معماری و بخش های مختلف 

امامزاده شاهزاده حسین دو ورودی بزرگ در شمال و جنوب دارد و در میان صحن بزرگی قرار گرفته است. ورودی شمالی آن بسیار معروف و زیباست و خود از شاهکارهای معماری و تزیینات به شمار می رود. بناى امامزاده در کل، مشتمل بر آستانه، صحن و بقعه است که در ادامه هر کدام از آنها را برای تان توصیف می کنیم. 

1- ورودی شمالی | به سلامت وارد شوید

ورودی شمالی امامزاده با طاق نما (1)، شش مناره در اندازه های مختلف، مقرنس کاری هایی دیدنی و کاشی کاری هایی بی نظیر از دور چشم هر بیننده ای را خیره می کند. این ورودی در زمان قاجار با افزوده شدن تالار و دو مناره در انتهای آن، جلال و شکوه بیشتری پیدا کرد. 

2- در ورودی 

دَرِ ورودی اصلی امامزاده بسیار باشکوه، مجلل و بلند است و در هر لنگه، کوبه ای (2) دارد. زیر هر کدام از کوبه ها عبارت «يا مفتح‌الابواب» با خط نسخ نوشته شده است. کتیبه ای بر سر آن قرار دارد که قدمت آن به سال 1307 ه.ق (1268 ه.ش) بر می گردد و دوازده بیت شعر بر زمینه کاشى لاجورد و سفید رنگی دیده می شود.

3- جلوخان

از ورودی و در اصلی که عبور کنیم جلوخانِ (3) هلالی شکلی به طول 18 و عرض 10 متر در برابر ما قرار می گیرد که خود به صحن وسیع امامزاده متصل می شود و ازاره (4) و روسازی آن با سنگ مرمر تزیین شده است.

پاورقی

1- ایوانی کم عرض که در جلوی اتاق می سازند.

2- کوبه یا درکوب، وسیله ای فلزی است که بر قسمت بیرونی در نصب شده و با کوبیدن آن بر در، صاحب خانه از آمدن افراد مختلف باخبر می شود. 

3- پیشگاه خانه یا عمارت.

۴- به آن قسمت از ساختمان می گویند که از زمین بیشتر به وسیله سنگ تا طاقچه یا پاگرد پله ها بالا آمده و مانع از رسیدن رطوبت به سازه می شود.

4- صحن امامزاده شاهزاده حسین (ع)

آرامگاه شاهزاده حسین در قسمت انتهایی و جنوبی صحن قرار دارد. در دو سمت ورودی اصلی آن، که به آن آستانه نیز می گوییم، پشت طاق نماها، پنج حجره ایوان دار (در مجموع ده حجره) به چشم می خورد. در سه سمت دیگر صحن نیز 52 طاق نما با کاشی کاری هایی زیبا ساخته شده است. هر کدام از این طاق نماها چهار متر طول و دو متر عرض دارد و با کاشی های گل و برگ تزیین شده است. صحن با الهام از معماری ساختمان میانی ساخته شده و به صورت مستطيلِ به نسبت کشيده‌اى ست که در يک سمت، گوشه‌هاى مورب دارد. تمام کف حیاط با سنگ معمولی، تمام اِزاره ها، کف تمام طاق نماها و حجره ها با قطعه هایی از سنگ مرمر فرش شده است. صحن در امتداد محور اصلی بقعه، دو در دارد و در مقابل در ورودی آن سقاخانه بزرگی به شکل هشت ضلعی دیده می شود که به کتیبه ای به سال 1340ه.ق (1300 ه.ش) مزین شده است. 

از قسمت های دیگر صحن نیز می توان به آشپزخانه حضرتی در جنوب غربی، حسینیه در جنوب شرقی و دو حیاط کوچک در سمت شرقی اشاره کرد. از در جنوبی امامزاده نیز می توان به گلزار شهدا و قبرستانی که در این قسمت قرار دارد رسید. 

5- حجره ها

حجره های ده گانه شمالی هر کدام دارای ارسی و جلوخان هستند و به آرامگاه خانواده ای از بزرگان و مشاهیر قزوین تعلق دارند.

6- حوض 

در فاصله میان ایوان شمالی و بقعه، حوضی بزرگ دیده می شود که طراوات و روح تازه ای به امامزاده بخشیده است. 

7- ایوان شمالی

بخش شمالی آرامگاه (حرم) با ایوانی به طول 20، عرض 7 و ارتفاع 10 متر پوشیده شده است. ایوانی با دو ستون چوبی نقش دار، سقفی خنچه پوش (1) و دو کفش کَن بزرگ که به وسیله پله ها به حیاط راه دارد. دیوار جنوبی ایوان به طور کامل با آینه کاری تزیین شده و یک سقف شیروانی، آن را از بیرون می پوشاند. در قسمت شمالی، در وسط و روبروی ایوان، طاق نمای بزرگی وجود دارد که از سمت شرق و غرب به دو راهروی به طول 3 و عرض 2 متر مشرف است و از آنجا به دالان و در ورودی بقعه راه پیدا می کند. طول این دالان نیز 10 و عرض آن 6 متر است و در ورودی نیز درست در وسط دالان قرار دارد. 

بالای کفش کن ها، دو شاه نشین دیده می شود که از شمال به حياط و از مشرق و مغرب به ايوان می رسد. در بخشِ جنوبیِ هر کدام از کفش کن ها نیز دو حجره ساخته شده که از سمت رواق شمالی می توان وارد آنها شد. 

پاورقی

1- خنچه یا خوانچه پوش، اصطلاحی‌ست که برای توصیف نوعی طاق و تزیین سقف ها به کار می رود. از خنچه پوش برای پوشش راهروها و سقف هایی با دهنه کوچک استفاده می شود.

8- بقعه یا حرم امامزاده شاهزاده حسین 

از تمام زیبایی های ورودی و صحن که بگذریم به بقعه و سازه اصلی آرامگاه می رسیم. بنایی کوشک مانند که از داخل آن و از هر چهار جهت می توان به تماشای مناظر اطراف نشست. درون بقعه حال و هوای دیگری دارد؛ جایی که مزار شاهزاده حسین در میان ضریحی نفیس قرار گرفته است. اینجا به هر طرف که نگاه کنی، جلوه ای زیبا از هنر اسلامی ایرانی به چشم می آید؛ از کاشی های خشتی هفت رنگ و بدنه آینه کاری شده تا کتیبه هایی به خط ثلث با زمینه لاجوردی که زیر گنبد را پوشانده اند. در کنار اینها، ازاره هایی از جنس کاشی گل و بوته ای برجسته که به دوران صفوی تعلق دارد زیبایی های حرم را دو چندان می کند.

حرم از داخل 12 ضلع دارد و در چهار طرف آن چهار رواق ساخته شده است. زایران و عاشقان از سمت ایوان و رواق شمالی می توانند وارد امامزاده شوند. گنبد خانه قسمت دیگر بقعه است که در میان چهار ایوان که در چهار جهت اصلی هستند قرار گرفته است. گنبدی به رنگ آسمان که طرح آن از نوع گنبدهای صفوی ست و کاشی کاری آن دل هر بیننده ای را می برد. سقف بقعه نیز از دید هنرمندان دور نمانده و آیاتی از سوره جمعه با خط نسخ عالی با رنگ طلا و آینه کاری های رنگارنگ زینت بخش این سمت شده است. 

9- رواق های بالا سر و پایین پا

در بخش غربی و شرقی بقعه، دو رواق دیده می شود که با گچ بری ها و کاشی کاری های ویژه دل هر بیننده ای را می برد و به آنها رواق های بالا سر و پایین پا گفته می شود. در بخش شرقی می توانید از آرامگاه سيد محمد تقی فرزند سيد محمد باقر، محمد تقی فرزند محمد الحسينی و محمد بن الحاج شفيع سه تن از علمای قرن 13 قزوين دیدن کنید و فاتحه ای بفرستید. 

10- درهای حرم

به طور کلی حرم چهار در دارد که در چهار جهت اصلی نصب شده اند. درِ جنوبی خاتم کاری دارد و درهای شرقی و غربی شکل ساده ای دارند. درِ شمالی اما بسیار نفیس است، 3 متر ارتفاع، 2 متر عرض و 12 سانتی متر قطر دارد و به فرمان شاه تهماسب به سال 967 ه.ق (938 ه.ش) از چوب بسیار محکم ساخته شده است. این در با هنر منبت کاری خاصی تزیین شده که در کلام اهل فن به آن کارگره می گویند. بر بالا و پایین این در همچنین می توانید نام های مبارک پیامبر اکرم و ائمه اطهار را به خط نسخ ممتاز و در اشعاری زیبا به تماشا بنشینید. 

11- کتیبه های حرم 

 کتیبه هایی که در جای جای حرم قرار گرفته اند مزین به آیات 'هل اتی علی الانسان حين من الدهر' و سوره مبارکه جمعه اند و با رنگ های طلایی با متنی لاجوردی و خط نسخ عالی و گچبری زیبا جلال خاصی به بقعه بخشیده اند. 

12- ضریح امامزاده 

از همه چیز سخن گفتیم و اکنون به ضریح رسیده ایم؛ جایی که پیکر پاک شاهزاده حسین را در بر گرفته است و پناه زایران و عاشقان است. دو صندوق یا ضریح، مزار امامزاده را در بر گرفته اند؛ ضریح نخستین ضریحی نقره ای ست که جایگزین صندوق چوبی قبلی شده است. ضریح دیگر، صندوق چوبی به طول، عرض و ارتفاع 2 متر است که از شاهکارهای صنعت قلم زنی و منبت کاری به شمار می آید و بین اهل هنر به کارگره مجوف معروف است. 

ضریحی بی اندازه ظریف و زیبا که تحسین همه را در نازک پردازی و این میزان دقت برانگیخته است. می گویند ناصرالدین شاه پس از دیدن آن گفته بود:

 اگر صندوقی سه برابر آن از زر ناب می ساختند (صندوق را با طلایی خالص معادل سه برابر وزن آن می ساختند) از ضريح کنونی ارزانتر تمام می شد.

حسن بن عماد مشهور به فخر زرندی، از استادان به نام منبت کاری در سال 806 ه.ق انجام این شاهکار هنری را بر عهده داشته و هنر خود را در بالاترین حد در ساخت آن به نمایش گذاشته است. 

در چهار طرف این صندوق دو ردیف کتیبه ریز و درشت و به خط نسخ ممتاز به چشم می خورد. کتیبه قسمت جنوبی توضیحاتی در مورد شجره شاهزاده حسین (ع) و زمان وفات وی می دهد. در بدنه شرقی ضریح هم کتیبه دیگری وجود دارد که بر روی آن چند دعا و سلام بر 14 معصوم حک شده است. زیر کتیبه بالا با خط نسخ ریز کتیبه ای دیگر دیده می شود که شامل نوشته های شهادتين، آيه الکرسی و بخشی از سوره های مبارکه فتح و محمد (ص) و همچنين نام سازنده آن "فخرالدين حسن زرندی" و تاريخ اتمام ضريح است. 

13- دیگر قسمت های امامزاده 

در سال های اخیر مجموعه شاهزاده حسین به خوبی تعمیر و بناهایی به آن افزوده شده است. از جمله آنها می توان به بنای یادبود محمدعلی رجایی، رییس جمهور اسبق ایران اشاره کرد. در اتاق های اطراف امامزاده نیز پیکر پاک چند تن از شهیدان قزوینی 8 سال دفاع مقدس به خاک سپرده شده است. 

جاذبه های اطراف

اگر دوست دارید قزوین را بیشتر بشناسید و قصد دارید بعد از زیارت شازده حسین از جاذبه ها و دیدنی های دیگر شهر دیدن کنید، می توانید گشتی در جاذبه های اطراف امامزاده بزنید. 

کاروانسرای خورشید در فاصله تقریبی 500 متر

آب انبار سردار بزرگ در فاصله تقریبی 850 متر

حمام بلور (موزه سنگ) در فاصله تقریبی 1.4 کیلومتر

کاخ چهلستون قزوین در فاصله تقریبی 2 کیلومتر

ورود به صفحه اختصاصی معرفی کاخ چهلستون قزوین

توصیه کارناوال 

امامزاده حسین به مانند دیگر مکان های مذهبی ایران، آداب ویژه ای برای ورود دارد که باید در زمان حضور در این مکان آنها را رعایت کنید. لطفا شان این مکان را حفظ کرده و به مقررات احترام بگذارید. 

در ضمن اگر دوست داشته باشید تا با آداب زیارت، اذن دخول، زیارتنامه و دیگر برنامه های این مکان آشنا شوید می توانید به سایت آستان امامزاده شاهزاده حسین مراجعه کنید. در ضمن این مکان برای زوج های جوانی که قصد دارند زندگی مشترک خود را در امامزاده شروع کنند برنامه ویژه ای دارد که با مراجعه به سایت امامزاده می توانند در آن ثبت نام کنند. 

در کنار اینها در سفر به قزوین خوردن غذاهای محبوب و مشهور این شهر و خرید صنایع دستی و سوغات ویژه آن را از یاد نبرید. 

برنامه های امامزاده شاهزاده حسین قزوین (ع) در ماه رمضان 

در ماه مبارک رمضان آستان امامزاده برنامه های مختلفی برای روزه داران تدارک دیده است که در این قسمت به آنها اشاره ای می کنیم. 

برنامه سی شب زمزمه بندگی از ساعت 22:00 تا 2:00 که در آن به سخنرانی و مداحی اهل بیت می پردازند

برنامه ترتیل و تلاوت قرآن کریم از ساعت 17:30 تا 18:30. 

برای آگاهی بیشتر این برنامه ها می توانید به وبسایت این آستان مراجعه کنید. 

ورود به صفحه اختصاصی معرفی غذاهای سنتی قزوین

سخن آخر

امروز به همراه شما سری به امامزاده شاهزاده حسین قزوین زدیم. در میان زیبایی های آن گشتیم، دعایی خواندیم و با قسمت های مختلف آن آشنا شدیم. نظر شما در مورد این امامزاده و حال و هوای آن چیست؟

آیا تا کنون به زیارت آن رفته اید؟ حس و حال آن را چگونه دیدید؟

دیدگاه، تجربه و خاطره های خود را از اینجا با ما و دوستان کارناوالی تان به اشتراک بگذارید.