روستای کندوان | تماشای تاریخ زنده

مقصد امروز کارناوال روستای تاریخی و صخره‌ای کندوان است؛ مقصدی که گردشی متفاوت با دیگر روستاهای ایران برای‌تان رقم می‌زند و تجربه جدیدی از روستاگردی در اختیارتان می‌گذارد. همراه‌مان باشید تا سفری به یکی از منحصربه‌فردترین جاذبه‌های ایران بزنیم و از تاریخچه و معماری روستای کندوان برای‌تان بگوییم. سری به دیدنی‌های این روستا بزنیم و با راحت‌ترین مسیر دسترسی به روستای کندوان آشنا شویم. همراه‌مان باشید...

چرا سفر به روستای کندوان ؟

• از معدود روستاهای صخره‌ای جهان است که زندگی در آن به شکلی سنتی جریان دارد. 
• فضا و حال‌وهوای خاص روستای کندوان، که مردم زندگی خود را در صخره‌های کنده شده در دل کوه می‌گذرانند، باعث جذابیت فوق‌العاده آن شده است. 
• سبک زندگی مردم کندوان با بسیاری از روستاهای ایران متفاوت است. 
•  آب و هوا و محیط طبیعی و کوهستانی کندوان از دیگر دلایل سفر به این روستای شگفت‌انگیز است.

آشنایی با روستای کندوان | روستای صخره های پایدار

روستای صخره‌ای کندوان، یکی از ده جاذبه برتر استان آذربایجان شرقی ست؛ روستایی از توابع شهرستان اسکو با قدمتی بسیار و معماری خاص که هر ساله گردشگران زیادی را برای کشف جذابیت‌هایش به سوی خود می‌کشاند. این روستا در دامنه کوه سلطان داغی، از کوه‌های رشته کوه سهند، جای خوش کرده و روزگار می‌گذراند؛ روستایی که در گذر زمان و به دلیل گدازه‌ها و مواد مذاب ناشی از فعل و انفعالات آتشفشانی کوه‌های سهند، باد، باران و برف و صد البته دخالت دست انسان به حالت امروزی خود درآمده است. کندوان از معدود روستاهای صخره‌ای ایران و جهان محسوب می‌شود و تنها سه روستای دیگر در دنیا به شکل صخره‌ای هستند؛ منطقه کاپادوکیه در ترکیه، روستایی در ایالت داکوتای آمریکا و روستای صخره ای میمند کرمان. هر چند امروزه تنها در دو روستای میمند و کندوان ایران زندگی جریان دارد و دو منطقه دیگر خالی از سکنه هستند. 

کندوان روستایی با ارتفاع 2200 متری از سطح دریاست که رودخانه کندوان در امتداد آن جریان دارد و جزوی از دهستان سهند به شمار می‌آید. خوب است بدانید کندوان به دلیل ویژگی‌های معماری صخره‌ای و سبک زندگی خاص مردمان آن به شماره 1857 و در سال 1376 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

دیدنی ها و تفریحات روستای کندوان

در این قسمت سعی می‌کنیم دیدنی‌ها و تفریحات کندوان را به شما معرفی کنیم تا خود در اولین فرصت با سفری به این دیار، از جذابیت‌های آن لذت ببرید. 

شما در کندوان می‌توانید از مغازه‌های روستا انواع سوغات و صنایع دستی این منطقه مانند عسل تازه، آب معدنی درجه یک، خشکبار و لواشک‌، دوشاب محلی، میوه‌های تازه، داروهای گیاهی، گلیم، ورنی و لباس‌های سنتی دست‌دوز مانند روسری‌های کلاقه‌ای و ... تهیه کنید. 

پیک نیک

برای پیک نیک و کمپ کردن باید به پارک نزدیک روستا یا دامنه کوه‌ها و تپه‌های اطراف آن بروید. 

موزه مردم شناسی کندوان

چنان‌چه دوست داشته باشید بیشتر با نوع زندگی مردم کندوان آشنا شوید، موزه مردم‌شناسی که به شکل خصوصی اداره می‌شود این امکان را در اختیار شما قرار می‌دهد. 

مسجدهای روستای کندوان 

در میان این صخره‌های زیبا، دو مسجد نیز قرار دارد:

مسجد بزرگ

مسجد بزرگ کندوان، بزرگ‌ترین کَران (در مورد این اصطلاح در بخش ویژگی‌های معماری صحبت خواهیم کرد) روستا را به خود اختصاص داده و در چهار طبقه کنده شده است. طبقه اول آغل، طبقه دوم فضای اصلی مسجد، طبقه سوم مسکونی و طبقه چهارم محل انبار است. مسجد دو قسمت زنانه و مردانه دارد و برای جلوگیری از ریزش سقف، ستونی را در میانه قسمت مردانه قرار داده‌اند. نور نیز از پنجره کوچک جنوبی، داخل مسجد را روشن می‌کند. دیوارهای مسجد پوششی از گچ سفید دارند و دورتادور آن با شمع و چراغ و مهر تزئین شده است. روی طاقچه‌ها و رف‌ها نیز مکانی برای قرار دادن چای وجود دارد. 

مسجد کوچک

مسجد کوچک‌تری نیز در نزدیکی حمام صخره‌ای واقع شده و به مانند مسجد بزرگ ستونی سنگی سقف آن را نگه داشته است. متاسفانه این مسجد و حمام کناری آن این روزها متروکه مانده‌اند. از مسجد کوچک، در گذشته برای ادای نماز صبح استفاده می‌شد. این مسجد، تنها یک طبقه دارد.

متاسفانه تصویری از این دو مسجد در اختیار ما نیست، اگر شما تصویری از این دو مسجد دارید می‌توانید از اینجا آن را آپلود کنید تا به نام خودتان در کارناوال منتشر شود. 

آب معدنی کندوان 

چشمه آب معدنی کندوان، از جمله مشهورترین و بهترین آب معدنی‌های ایران است و به دلیل خاصیت‌های درمانی‌اش بسیار معروف شده است. چشمه آب معدنی کندوان در دامنه کوه و در کنار دره سرسبز روستا واقع شده و به وسیله چند شیر آب در دسترس عموم است. نوع آب این چشمه معدنی برای بیماری‌های کلیوی و مجاری ادرار توصیه شده است. جالب آن که آب این چشمه در شهر تبریز به فروش می‌رسد. 

اقامت در روستای کندوان 

برای اقامت در روستای کندوان گزینه‌های مختلفی وجود دارد؛ شما هم، می‌توانید در هتل‌های روستا اقامت کنید هم می‌توانید در اقامتگاه‌های بوم‌گردی و سوئیت‌ها بمانید. همچنین امکان شب‌مانی در خانه‌های محلی یا کمپینگ نیز برای شما فراهم است.

امکانات روستای کندوان 

از جمله امکانات موجود در روستا می‌توان به برق، آب لوله‌کشی، پارک تفریحی، مسجد، مدرسه، سرویس بهداشتی، مغازه‌های خواربار و سوغات فروشی، بوفه، رستوران و ... اشاره کرد. همچنین خوب است بدانید در نزدیکی روستا پارکی وسیع قرار دارد که امکاناتی مانند وسایل بازی برای کودکان، آلاچیق‌هایی برای استراحت، سرویس بهداشتی و نمازخانه را در اختیار بازدیدکنندگان می‌گذارد. 

بهترین فصل سفر به روستای کندوان

کندوان به مانند دیگر شهرهای استان آذربایجان شرقی آب و هوایی سرد و مرطوب دارد و فصل سرما در آن طولانی و پربارش است.

بهار: تا اواخر فروردین کندوان هنوز درگیر آب و هوایی زمستانی است. بارش برف بیشتر تا اواخر فروردین ماه ادامه دارد؛ اما از ماه اردیبهشت به بعد بهار مهمان کندوان می‌شود و یکی از بهترین زمان‌ها برای سفر به این روستا به شمار می‌آید. 

تابستان: تابستان بهترین فصل سفر به کندوان است. البته توجه داشته باشید که کندوان در تابستان بیش از هر فصل دیگر شاهد حضور گردشگران است و ازدحام جمعیت در آن بالاست. 

پاییز: هوا در پاییز رو به سردی می‌رود و بارش برف در این منطقه زودتر از دیگر مناطق ایران اتفاق می‌افتد. 

زمستان: سفر به کندوان در زمستان توصیه نمی‌شود. علاوه بر زمستان سخت و سوزناک و پربارش که راه دسترسی به روستا را سخت می‌کند. کوچ تعدادی از مردم به اسکو در فصل سرد از رونق روستا کاسته و از جذابیت‌های آن می‌کاهد.

تاریخچه روستای کندوان 

در رابطه با قدمت کندوان اتفاق نظری وجود ندارد؛ برخی مقاله‌ها و کاوش‌های باستان شناسی پیشینه این روستا را تا 6000 سال قبل تخمین می‌زنند و عده‌ای دیگر می‌گویند تاریخ آن به 3000 سال پیش برمی‌گردد. البته در برخی نوشته‌ها نیز گفته شده است که تاریخ سکونت در این روستا به قرن هفتم هجری، یعنی دوران هجوم مغول ها باز می‌گردد. نیازی به گفتن نیست که این کله قندهای سنگی نه یک شبه، بلکه طی سالیان بسیار به وجود آمده‌اند، پس با ما همراه باشید تا پرده از تاریخ طولانی روستای کندوان برداریم و نگاهی به تاریخچه آن بیندازیم. 

کوه سهند از جوش و خروش می ایستد | تولد سازه‌های صخره‌ای کندوان 

کوه آتشفشانی سهند، مهم‌ترین عامل پیدایش سازه‌های صخره‌ای کندوان است. فعالیت این کوه آتشفشانی حدود صد و چهل هزار سال قبل به پایان رسید و آنچه از فعالیت‌های گدازه‌ای و پرتاب‌های مذابی آن باقی ماند، شکل اولیه روستای کندوان را به وجود آورد. سازه‌هایی سنگی با شکل‌های افقی، ستونی، مخروطی و هرمی شکل که پس از تمام شدن فعالیت های آتشفشانی نمایان شدند. این سازه‌ها از میان آب‌های دریاچه حوضچه کندوان، اندک اندک سر برآوردند و به صورت پله پله تا بالای کوه را پوشاندند و در گذر زمان به شکل مخروط‌هایی نرم درآمدند. این مخروط‌های نرم در دوره‌های نخستین زمین شناسی، زمانی که هنوز پوسته زمین سرد نشده بود، در اثر جابه‌جایی کوه‌ها به صورت طبقه طبقه از محیط اطراف خود جدا شده و فرم گرفتند. 

این شکل‌ها که از جنس خاکسترهای آتشفشانی بودند، حالت نرم خود را به مرور زمان تا اندازه‌ای حفظ کردند، به صورتی که به راحتی با ضربه‌ای ساده، سایش باد و بارش برف و باران شکل می‌گرفتند و تغییر حالت می‌دادند. تحت چنین شرایطی به مرور زمان، طبقات، پله‌های روستا و لایه‌های کله قندی (که به آن کران نیز می‌گویند) آن، به شکل امروزی خود درآمده و مناسب برای کار دست انسان ها و ساخت خانه شدند. 

روایت‌های مختلف سکونت در روستای کندوان 

در مورد سکونت در روستای کندوان و اینکه برای اولین بار چه کسانی و چه زمانی پای به این منطقه کوهستانی گذاشته‌اند، روایت‌های متفاوتی وجود دارد. در ادامه به بررسی این نقل قول‌ها و داستان‌ها می‌پردازیم:

ییلاقی برای عشایر دامنه کوه‌های سهند 

 از روایت‌های مشهوری که در مورد سکونت در کندوان وجود دارد می‌توان به این داستان اشاره کرد :

ساکنان اولیه روستای کندوان، عشایری بودند که در فصل ییلاق، از حفره‌های موجود در صخره به عنوان منزل موقتی استفاده می‌کردند. اندک اندک آن‌هایی که به اینجا عشق و علاقه‌ای خاص پیدا کرده بودند، از کوچ کردن دست کشیده و برای همیشه در این مکان ساکن شدند. 

فرار از چنگال مغول‌ها | ماوای امن روستای کندوان 

یکی دیگر از روایت‌هایی که در مورد کندوان وجود دارد ماجرای فرار مردم روستای حیله ور در زمان حمله مغول است. روستای حیله ور در دو کیلومتری کندوان قرار دارد و مانند این روستا به صورت دستکند ساخته شده است. در زمان حمله مغول به این منطقه در قرن هفتم هجری، مردم از روستای خود فرار کرده و به کندوان پناه آورند و این روستای صخره‌ای را به عنوان خانه جدید خود انتخاب کردند. آن‌ها برای این کار با ابزارهای ساده خود به مانند فرهاد کوه کن، صخره‌ها و سازه‌های سنگی روستا را شکل داده و آن‌ها را به خانه‌ای قابل استفاده تبدیل کردند. در جریان حمله مغول، روستای حیله ور برای همیشه خالی از سکنه باقی ماند و به حال خود رها شد. 

جنگجویانی پنهان در دل کوه

یکی دیگر از داستان‌های پیرامون سکونت در کندوان، به این روایت کمتر شنیده شده باز می‌گردد:

عده ای از جنگجویان، زمانی که از این محل عبور می‌کردند، این منطقه را از لحاظ موقعیت نظامی مناسب دیده و آنجا را به عنوان پناهگاه خود انتخاب می‌کنند. این روستا از بالا غیر قابل نفوذ است که این موضوع آن را به یکی از بهترین مکان‌ها برای یک جنگجو تبدیل می‌کند. بنابراین آن‌ها شروع به حفر خانه در دل صخره‌ها کردند و زندگی را به دل کوه‌های سهند آوردند. 

مهاجران دریاچه ارومیه 

مشهورترین و قابل باورترین داستان و افسانه‌ای که در مورد پیشینه ساکنان کندوان وجود دارد، این است که نخستین مهاجران کندوان از دریاچه ارومیه به این روستا آمده‌اند. ماجرای این مهاجرت دسته جمعی از این قرار است که در هزاره سوم پیش از میلاد بین دو دولت ایلام (1) و آشور (2) در کنار دریاچه ارومیه جنگ بزرگی در می‌گیرد. این جنگ‌ها قسمت زیادی از آذربایجان، دریاچه ارومیه و جزیره‌های آن را ،که در آن زمان سکونتگاه مردم بودند، تحت تاثیر قرار داده و به آن‌ها صدمه زیادی می‌زند؛ صدماتی که بیشتر از سمت ایلامی‌ها وارد می‌شود.

در باورها و اعتقادات ایلامیان مارها از جایگاه خاصی برخوردار بودند و به شدت مورد پرستش واقع می‌شدند. در تمام ابزار آلات، عصاها و اسلحه‌های آن‌ها نقشی از مار وجود داشته و آن‌ها در جنگ‌های خود برای فراری دادن دشمن از این حیوان استفاده می‌کردند.

اما تمام این موضوع‌ها با کندوان و مردم ساکن در آن چه ارتباطی پیدا می‌کند؟ گفته می‌شود اجداد فعلی روستائیان کندوان در جزیره شاهی (اسلامی) واقع در دریاچه ارومیه ساکن بودند. ایلامیان در جریان این جنگ برای فراری دادن مردم،‌ مارها را در جزیره رها می‌کنند. اهالی هم که با حمله گسترده مارها مواجه شده بودند برای حفظ جان خود مجبور می‌شوند از جزیره و دریاچه فرار کنند. آن‌ها در مسیر خود به صخره‌های سنگی کندوان می‌رسند و با کندن سنگ‌ها در دل کوه، برای همیشه در اینجا ساکن می‌شوند.

پاورقی

1- ایلام یا عیلام نام تمدنی باستانی و تاریخی است که در جنوب غربی فلات ایران، سه هزار سال پیش از میلاد ظهور کرد. پایتخت این تمدن شهر شوش بود و در زمان هخامنشیان به اندازه یک استان، قدرت و محدوده جغرافیایی آن کاهش پیدا کرد. 

2- آشور سرزمینی قدیمی بود که در بخش میانی رود دجله (عراق فعلی) و کوهستان های مجاور آن قرار داشت. اسم آن از نام یک رب النوع برداشته شده و پایتخت آن آشور بوده است. آن‌ها ابتدا تابع حکومت بابل بودند، سپس اربیل و نینوا را به قلمروی خود اضافه کردند و حکومت آشور را تشکیل دادند. 

معماری روستای کندوان 

معماری روستای کندوان از نوع معماری صخره‌ای است، صخره هایی بزرگ و آزاد که به مردم این امکان را داده است تا بتوانند به راحتی در دل صخره‌ها فضاهای متعددی مانند خانه، آغل و انبار درست کنند. جنس سنگ‌ها در آن به گونه‌ای ست که می‌توان روی آنها کار حجاری و تزئین انجام داد، بدون اینکه سنگ‌ها از هم بپاشد. 

نکات جالب معماری روستای کندوان

پیش از آنکه بخواهیم به تعدادی از نکات جالب معماری در روستای کندوان بپردازیم، ابتدا لازم است معنای کران را توضیح دهیم تا شما بتوانید دید بهتری از توضیحات بعدی ما به دست بیاورید.

کران چیست؟

کران یا گیران که در زبان محلی به آن قبه نیز می‌گویند، در اصل صخره‌هایی است که خانه‌ها، انبارها و دیگر بخش‌های روستا در دل آن به وجود آمده‌اند. مردمی که برای اولین بار به این روستا آمدند، صخره‌های مخروطی شکل را بر اساس نیازهای خود، تا جایی که جنس سنگ به آن‌ها امکان می‌داده، کندند تا بتوانند مکانی مناسب برای زندگی ایجاد کنند. کران‌ها بیشتر دو طبقه‌ای هستند؛ اما در میان آن‌ها کران‌های سه یا چهار طبقه‌ای نیز دیده می‌شود. این کران‌ها به وسیله پله‌هایی (عموما از جنس خود صخره) از بیرون به یکدیگر متصل بوده و از درون به هم راهی ندارند. کران‌ها در تابستان‌ها جوی خنک و در زمستان‌ها محیطی گرم دارند. 

نکات معماری و بخش‌های مختلف خانه‌های روستای کندوان

• در کندوان، طبقه بندی یک خانه به این صورت است که از طبقه همکف بیشتر به عنوان محل نگهداری حیوانات (آغل و اصطبل) استفاده می‌شود. طبقه‌های دوم، سوم و چهارم هم برای اقامت هر خانواده است. البته در برخی موارد، طبقه چهارم برای نگهداری وسایل و انبار هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. آشپزخانه‌ها در کندوان در بیرون از فضای اصلی کندوها (کران‌ها) و در دامنه کوه ساخته شده‌اند؛ چون مکانی برای ایجاد دودکش در داخل خانه وجود نداشته و خانه‌ها به اندازه کافی بزرگ نبودند.
• خانه‌های کندوان مثل خانه‌های دیگر روستاهای تپه‌ای در ایران به صورت پلکانی ساخته شده است و کوچه‌هایی باریک با شیب تند، این منازل را با هم مرتبط می‌کنند. 
• جالب است بدانید خانه‌های صخره‌ای روستا به مانند تمام خانه‌های دیگر، اتاق نشیمن، صندوق خانه و آشپزخانه دارند. برخی از این خانه‌ها مجهز به سکویی سنگی و با ارتفاع کم است که به عنوان تخت خواب مورد استفاده قرار می‌گیرد و به وسیله گلیم و جاجیم فرش شده است. 
• بخش‌های اصلی خانه در گذشته با تنور نان پزی گرم می‌شد؛ تنورهایی که از آن‌ها هم برای پخت نان و هم برای گرم شدن خانه استفاده می‌کردند. امروزه اما به دلیل استفاده از نفت در گرمایش خانه، تنورها از رونق افتاده‌اند. نان نیز بیشتر در تنورهایی که در مطبخ‌ها و یا آن‌هایی که خارج از کران وجود دارد، پخت می‌شود. ساخت تنورها نیز به این صورت بود که حفره‌ای گرد در زمین خانه ایجاد می‌کردند و دودی که از پخت نان ایجاد می‌شد، به وسیله حفره‌های قیفی شکل به صورت طبیعی از خانه بیرون می‌رفت.

• درهای ورودی: از آنجایی که ایجاد حفره و فضا درون سنگ‌ها کار دشواری بوده و بالا بردن ارتفاع درها ممکن بود به ریزش صخره‌ها منجر شود، درها را بلند درست نکرده‌اند. ارتفاع درها عموما بین 1/5 تا 1/6 متر است و عرضی 1 تا 1/3 متر دارند. برای اینکه درها بتوانند از ورود سرما، باران و برف به درون خانه جلوگیری کنند، آن‌ها را در فضای داخل دیوارها ساخته‌اند.
• از آنجایی که خاک کندوان از جنس آهک است و نمی‌توان برای دفع فاضلاب از چاه‌ها بهره برد، بنابراین مردم برای حل مشکل خود آبریزگاه‌هایی ایجاد کردند. این آبریزگاه‌ها خارج از کران‌های مسکونی ساخته شده‌اند و به شکل اتاقکی دست ساز و دو طبقه هستند که طبقه پایین آن محل جمع شدن فاضلاب است. بعضی از این آبریزگاه‌ها دو چاه دارند و هنگامی که یکی پر شد، از آن استفاده نمی‌کنند تا خشک شود و دوباره به کار گرفته شود. فضولات خشک شده حاصل از این فاضلاب‌ها در گذشته به عنوان منبع سوخت برای تنورها و همچنین کود باغ‌ها و زمین‌های کشاورزی مورد استفاده قرار می‌گرفت. پیش از این هر یک از آبریزگاه‌ها مورد استفاده مشترک چند خانوار بود تا اینکه با هشدارهای وزارت بهداشت، هر خانواده مجبور شد تا در کران خود، آبریزگاهی خصوصی داشته باشد. 
• آب‌های جاری در روستا، شیارهایی در میان کران‌ها ایجاد کردند و روستائیان بر روی شیارها پله‌هایی از چوب ساختند. این شیارها همچنین طی دوران بارش برف و باران آب‌ها را هدایت کرده و از تجمع آب در روستا جلوگیری می‌کنند. 

تجربه گردشگران خارجی 

گردشگری از لهستان | تاریخ سفر خرداد 98 | تحت هیچ شرایطی بازدید از اینجا را از دست ندهید

یک روستای شگفت انگیز با خانه‌های فوق العاده که داخل سنگ‌ها ساخته شده‌اند. این روستا، تاثیر جالبی روی شما می‌گذارد، هرچند بهتر است زمانی در روستا به گشت و گذار بپردازید که توریست‌های زیادی در آن نیستند. البته از آنجایی که این روستا یک جاذبه مهم گردشگری ست همیشه توریست‌های زیادی را در آن می‌بینید.

گردشگری از سوئیس | تاریخ سفر مهر 98 | و مردمی که در این دهکده زندگی می‌کند

گورمی (بخشی از منطقه کاپادوکیه در تریکه) تبدیل به یک موزه شده است و دیوارهای آجری مدرن، شکل و ظاهر آن را خراب کرده‌اند. به کندوان بروید و از زندگی روزمره مردم عادی در این روستا شگفت زده شوید (به عنوان مثال خشک کردن آجیل‌های تازه). اگرچه سفر از تبریز به کندوان از میان کوه‌ها خودش تجربه جذابی ست. 

گردشگری از کویت | تاریخ سفر مرداد 1398 | جادویی

کندوان یکی از سه روستای صخره‌ای جهان است که باید حتما از آن دیدن کنید. از آنجایی که ما از طریق تور از این روستا بازدید کردیم، توانستیم به داخل یکی از این خانه‌ها برویم و ببینیم روستائیان چگونه زندگی می‌کنند. جای بسیار زیبایی بود و تاریخ غنی داشت. خانه‌ها درون کوه حجاری شده‌اند که به خودی خود بسیار شگفت انگیز است اما دیدن اینکه مردم در این خانه‌ها با خوشی زندگی می‌کنند چیز دیگری ست. در مجموع تجربه جادویی بود، بازدید از اینجا را از دست ندهید. 

علت نام‌گذاری روستای کندوان

روایت‌های مختلفی برای دلیل نام‌گذاری روستای کندوان وجود دارد. برخی می‌گویند نام کندوان به این دلیل به این روستا اتلاق شده است که شکل صخره‌ها و حفره‌های موجود در آن، کندوی زنبور عسل را در ذهن تداعی می‌کند. 

در اظهار نظر دیگری گفته شده که این کلمه مرکب از دو واژه "کند" و "وان" است. کند در زبان آذری و ترکی به معنای "روستا" است و وان یکی از انواع پسوندهای مکان است که در زبان مورد استفاده قرار می‌گیرد. 

برخی هم می‌گویند که واژه کندوان از کلمه کندن و یا کنده گان (برگرفته از کندوی عسل) مشتق شده است. دلیل این نام‌گذاری نیز به وجود آب و هوای کوهستانی روستا و پرورش گسترده زنبور عسل از روزگاران قدیم در این منطقه باز می‌گردد. 

در اظهار نظر دیگری نیز آمده کندوان از کلمه کندیوان یا کندئوان نشات گرفته است. این واژه از سه جزء کندی+ ائو+ ان مرکب شده که کلمه "کندی" به معنی خود است، واژه "ائو" خانه معنی داده و "ان" نیز پسوند مکان را نشان می‌دهد. پس در مجموع کندوان به معنای خانه‌ای از خود است. 

 اما برخی دلیل نام‌گذاری روستا را چنین بیان کرده‌اند که کندوان در ابتدا به نام کندوجان خوانده می‌شده که در طول زمان تغییر شکل داده و به نام کندوان تبدیل شده است. 

مردم روستای کندوان 

مردم روستای کندوان به مانند سایر اهالی استان آذربایجان شرقی، ترک و آذری تبار هستند، به زبان ترکی آذربایجانی صحبت می‌کنند. 

پیشه مردم کندوان

به سبب کوهستانی و صخره‌ای بودن روستای کندوان و مناطق اطراف آن، کشاورزی به صورت گسترده در این منطقه چندان رونق ندارد و بیشتر به صورت دیمی ست. عمده درآمد روستائیان از دامداری و محصول‌های جانبی آن است و در کنار آن صنعت گردشگری و فروش سوغات و صنایع دستی به رونق و تقویت اقتصاد آن کمک می‌کند. باغداری نیز از جمله دیگر مشاغل روستای کندوان است که بخشی از سوغات و خوشمزه‌های آن را تامین می‌کند. 

آداب و رسوم

زنان روستای کندوان، به مانند بسیاری از زنان روستایی و عشایر ترک در پس پرده‌ای از حجب و حیا سخن می‌گویند، تا حد امکان از صحبت با نامحرمان خودداری می‌کنند و معمولا لباس محلی می‌پوشند. 

از جمله آداب و رسوم خاص روستای کندوان می‌توان به جشن‌های مفصل زمستانی آن اشاره کرد که در فرهنگ مردم این روستا به واسطه زمستانهای طولانی و سرد، جایگاه ویژه داشته و با شکوه خاصی برگزار می‌گردد. مراسم شب چله، چهارشنبه سوری و چهار چهارشنبه (1)، طلب باران، تبرک و دفع بلا از جمله آیین‌هایی هستند که در کندوان به شکلی گسترده اجرا شده و رنگ و بویی خاص دارند. 

از جمله رسم‌های جالبی که در گذشته در روستای کندوان رواج داشته، سنت کندن خانه در دل سنگ پیش از ازدواج است. در پژوهش‌ها و خاطرات قدیمی‌های روستا آمده است که هر پسری که قصد ازدواج داشت، پیش از برگزاری مراسم عروسی ابتدا باید در میان صخره‌های دست نخورده روستا، برای خود و همسر آینده‌اش خانه‌ای ساخته و سپس ازدواج می‌کرده است. 

پاورقی

1- چهار چهارشنبه نام رسمی در فرهنگ مردم آذربایجان است که در ماه اسفند برگزار می‌شود و از چهار آیین موشتولوقچی (خبرچی)، کول (خاکستر)، قره (سیاه) و قیزیل (چهارشنبه طلایی) تشکیل شده است. 

توصیه‌های کارناوال

سفر به کندوان در فصول سرد سال زیاد توصیه نمی‌شود؛ اما چنان‌چه بخواهید در این زمان به کندوان بروید، حتما و حتما وضعیت راه‌ها و آب و هوا را بررسی کنید تا غافلگیر نشوید و در راه نمانید. 

به هنگام حضور در روستای کندوان، به بافت تاریخی و سبک زندگی مردم احترام بگذارید و از رفتارها و اعمالی که باعث رنجش روستائیان می‌شود بپرهیزید. به معماری خانه‌ها و طبیعت روستا نیز آسیب نرسانید.

علاوه بر تمام این‌ها به مانند همیشه، لطفا و لطفا زباله نریزید. 

ویدیویی زیبا از روستای کندوان را به تماشا بنشینید

دغدغه‌های کارناوال

روستای کندوان با وجود شهرت فراوان و گردشگران متعدد از جمله روستاهای محروم ایران است؛ نکته‌ای که خیلی زود در زمان بازدید از روستا به چشم می‌آید. چرا که با وجود درآمد گردشگری بالا، سطح رسیدگی به این روستا پاسخگوی حجم بازدیدکنندگان از آن نیست. در کنار این موضوع، ورود گسترده کالاهای چینی و غیر اصیل به بازار صنایع دستی این روستا موجب نارضایتی گردشگران شده و به اقتصاد روستا صدمه زده است.

از این‌ها که بگذریم، ساخت خانه‌های آجری در مقابل خانه‌های مخروطی و هرمی شکل روستا، به منظر تاریخی و معماری آن آسیب زده است؛ یکی از دلایلی که باعث شده این روستا نتواند در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار بگیرد. 

سخن آخر

در سفر امروز خود، سری به روستای تاریخی کندوان زدیم و با دیدنی‌ها، تاریخچه و معماری این روستا بیشتر آشنا شدیم.

نظر شما در مورد این روستای متفاوت و جذاب ایرانی چیست؟ آیا تاکنون به این روستای زیبا رفته‌اید؟ 

دیدگاه‌ها، پیشنهادها و تجربه‌های خود را با ما و دوستان‌تان در کارناوال به اشتراک بگذارید. منتظرتان هستیم.