خانه طباطبایی های کاشان | عروس خانه های ایران

خانه طباطبایی های کاشان با دارا بودن یکی از بی‌نقص‌ترین شاهکارهای معماری ایران، زیبایی خود را به رخ بیننده می‌کشد. امروز گشتی در خانه طباطبایی‌ها می‌زنیم تا غرق در هنر و سلیقه آفرینندگان آن شده و با تاریخچه خانه طباطبایی های کاشان بیشتر آشنا شویم. همراهمان شوید تا با مرور چند عکس خانه طباطبایی کاشان، شما را به دنیایی از هنر و اعجاز ببریم. این سفر تماشایی و جذاب را از دست ندهید. 

چرا خانه طباطبایی ها؟

• این خانه یکی از دیدنی‌ ها و تفریحات کاشان با ارزش تاریخی بالایی است.
• خانه طباطبایی‌ها یکی از خانه‌‌های تاریخی ایران است که عناصر معماری ایرانی را به‌خوبی می‌توان در آن دید.
• این خانه در محله‌ای تاریخی واقع شده و در کنار بازدید از آن می‌توانید از آثار دیگری نیز بازدید کنید.
• خانه طباطبایی‌ها به‌دلیل زیبایی‌های خاص خود به عروس خانه‌های ایران شهرت دارد.

آشنایی با خانه طباطبایی ها | عروس خانه های ایران

در یکی از محله‌های تاریخی کاشان به نام سلطان امیراحمد و پس از گذر از کنار چندین بنای تاریخی به خانه‌ای می‌رسیم که در جوار بقعه مطهر امامزاده سلطان امير احمد(ع) از فرزندان امام موسی كاظم (ع) قرار دارد. این ساختمان به خاطر داشتن زیبایی‌های بی‌بدیلش به عروس خانه‌های ایران شهرت دارد و شاهکاری از هنر معماری قدیم به شمار می‌رود.این خانه 4730 مترمربع وسعت دارد و بخش‌های متفاوتی را با کاربری‌های متنوع شامل می‌شود. هر گوشه از این خانه بر طبق اصولی خاص و هوشمندانه ساخته شده و در عین زیبایی، کلیه نیازهای ساکنان در آن پیش‌بینی شده است. خانه‌های بزرگ به صاحبان ثروتمند خود این فرصت را می‌دادند تا علاوه بر خودشان، فرزندان آنان نيز پس از ازدواج در همان خانه زندگی کنند. علاوه بر این، محلی برای تجارت و برگزاری مراسم نیز بوده‌اند.

تزیینات مجلل و باشکوه داخلی و بیرونی همچون گچ‌بری‌های هنرمندانه و به‌کارگیری شیشه‌های رنگی و ارسی، حفظ اصالت معماری ایرانی و اسلامی و طراحی متناسب با فرهنگ و اقلیم خاص منطقه از ویژگی‌هایی است که خانه طباطبایی‌های کاشان را به یکی از منحصربه‌فردترین بناهای تاریخی ایران تبدیل می‌کند. شاید اگر کسی از این ویژگی‌ها خبر نداشته باشد با دیدن درِ ورودی خانه به‌راحتی از کنار آن عبور کند؛ اما با ورود به خانه تصاویری تازه و متفاوت از خانه‌های ایرانی در ذهنتان شکل خواهد گرفت که هیچ‌گاه فراموش نخواهند شد. این مجموعه برای عموم مردم علاقه‌مند به آشنایی با بناهای تاریخی، فعالان، دانشجویان، پژوهشگران و علاقه‌مندان به رشته‌های گردشگری، معماری، مرمت، تاریخ و عکاسی جالب توجه است. به دلیل اینکه بنا دارای پله است برای افرادی با ناتوانی جسمی و سالمندان عزیز بازدید از آن با مشکل همراه خواهد بود.

ثبت ملی: خانه تاریخی طباطبایی‌ها با شماره 1504 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است و تحت‌نظر سازمان رفاهی و تفریحی شهرداری کاشان اداره می‌شود.

تاریخچه خانه طباطبایی ها

صاحبِ خانه طباطبایی‌ها، یکی از تاجران بین‌المللی فرش از اهالی نظنز و مقیم کاشان بود که با نام حاج سيد جعفر طباطبايی نطنزی شناخته می‌شد و فرش‌های نفیسی را به روسیه و هند صادر می‌کرد. وی در حدود سال 1250 هجری قمری تصمیم به ساخت خانه‌ای مجلل در جوار بقعه مبارکه امامزاده سلطان اميراحمد گرفت تا خانواده‌اش را در آن اسکان دهد. او معمار معروف کاشانی، استاد علی مريم، هنرمند برجسته دوره قاجار، را به‌عنوان مامور طراحی و ساخت این خانه انتخاب کرد. معمار موظف شد با استفاده از هنر و مهارت خود خانه باشکوهی را بنا کند. وی که سازنده خانه بروجردی‌ها و سرای امین الدوله نیز بود، توانست در مدت 10 سال ساخت این خانه را به پایان برساند.

برای جلوه دادن به این خانه، نیاز به تزییناتی شکوهمند بود، پس یکی از شاگردان میرزا ابوالحسن صنیع الملک غفاری کاشانی، گچ‌بری و نقاشی‌های آن را برعهده گرفت و زیر نظر استاد خود به ایجاد طرح‌هایی منحصربه‌فرد مشغول شد. ميرزا ابوالحسن غفاری کاشانی ملقب به صنيع الملک که هنرمند بزرگ و نقاش‌باشی دربار ناصرالدین شاه قاجار بود به دلیل مراوداتی که با صاحب‌خانه داشت پذیرفت که نظارت بر کار گچ‌بری و نقاشی را بر عهده بگیرد و همین امر بر ارزش و اعتبار خانه طباطبایی‌ها افزود. به‌دلیل آنکه صاحب‌خانه در کار تجارت فرش بود کلیه نقوش گچ‌بری از نقش‌های فرش ایرانی و گل و مرغ اسلیمی الهام گرفتند و در نهایت شکوه اجرا شدند. این خانه تاریخی پس از گذشت سال‌ها به‌وسیله هیات امنای مرمت و احیای ابنیه تاریخی کاشان، از صاحبان آن خریداری شد. این بنا در سال‌های 1373 تا 1376 با همکاری شهرداری و میراث فرهنگی کاشان و با پشتیبانی مسئولان وقت وزارت معادن و فلزات مورد مرمت قرار گرفت و طبق نقشه اصلی بازسازی شد.

ویژگی های معماری

در ساخت خانه طباطبایی‌ها از شیوه گودال باغچه و معماری درونگرا و حجاب‌دار بهره بردند و کلیه اجزای آن به‌صورت متقارن ساخته شده‌اند.

•  در شیوه گودال باغچه‌خانه را در موقعیتی گود و حدود یک طبقه پایین‌تر از سطح زمین می‌سازند. معماران، این شیوه را بیشتر در مناطق کویری و برای تامین خاک مورد نیاز برای ساخت خشت‌های بنا، سهولت امکان دسترسی به آب قنات، عایق کردن خانه در برابر حرارت و صدا و افزایش مقاومت در برابر زلزله به‌کار می‌گیرند. پس از زلزله بزرگی که در سال 1192 هجری قمری در کاشان رخ داد، بیشتر خانه‌ها به شیوه گودال باغچه بنا شدند. در این روش، خانه در گودی قرار می‌گیرد و استحکام لازم برای تاب آوردن زمین‌لرزه را پیدا می‌کند. در گودال باغچه آبرسانی به بنا هم آسان‌تر است و از رطوبت سازه نیز برای رشد گياهان استفاده می‌شود. بنایی که در دل خاک است گویی در عايق حرارتی قرار دارد؛ نه زود گرم می‌شود و نه به این راحتی‌ها سرد.
•  در شیوه درونگرا بیشتر به فضای درونی خانه توجه می‌شود و نمود بیرونی ساختمان از کوچه چندان جالب توجه نیست. استفاده از این شیوه در گذشته و به‌ویژه در مناطق کویری ایران بسیار مرسوم بوده و ریشه در اعتقادات مردم داشته است. آن‌ها اعتقاد زیادی به چشم خوردن داشتند و به‌همین دلیل سعی می‌کردند که نمود بیرونی خانه‌هایشان خیلی به چشم نیاید. از سوی دیگر صاحبان خانه‌های مجلل بسیار مردمی رفتار می‌کردند و معتقد بودند که شکوه بیرونی خانه نوعی به رخ کشیدن ثروت محسوب می‌شود.
• در معماری حجاب‌دار از محیط بیرونی خانه به درون آن دید وجود ندارد و ارتباطِ بصری مستقیم فضاهای داخل با فضای شهری، کاملا قطع می‌شود تا ساکنان خانه به‌راحتی در آن زندگی کنند. با به‌کارگیری این شیوه کلیه پنجره‌های خانه به فضاهایی همچون حیاط و ایوان‌های سرپوشیده باز شده و این فضاها به بهترین شکل آراسته می‌شوند.

این خانه سه بخش مجزا و مستقل دارد اما معمار آن به شیوه‌ای هنرمندانه، هر سه را به‌یکدیگر مرتبط ساخته است. به‌طور کلی ۴۰ اتاق، ۴ حیاط، ۴ سرداب (زیرزمین) و ۳ بادگیر در خانه طباطبایی‌ها وجود دارد. آب مورد نیاز ساکنان نیز از ۲ رشته قنات به نام‌های دولت‌آبادی و نصرآبادی تامین می‌شده است. چندین حیاط در خانه طباطبایی‌ها وجود دارد که با ویژگی‌هایشان، ایرانی بودن بنا را به رخ می‌کشند. از میان 4 حیاط، یک حياط مرکزی متعلق به قسمت بيرونی و دو حياط متعلق به اندرونی و يک حياط متعلق به خدمه بوده است. در حیاط‌ها درختانی از میوه‌های بهشتی همچون انار و انجیر کاشته شده‌اند که اعتقادات مردم آن زمان را نشان می‌دهند. در این میان یک درخت انجیر 80 ساله توجه بسیاری را به‌خود جلب می‌کند.

به خانه وارد می‌شویم 

از درون کوچه قدم به درون این خانه به‌ظاهر ساده می‌گذاریم و ورود به دنیایی متفاوت را تجربه می‌کنیم.

ورودی و هشتی

وسعت خانه طباطبایی‌ها سبب شده تا 5 درِ ورودی برای آن تعبیه شود. از میان این ورودی‌ها امروزه تنها ورودی اصلی قابل استفاده است که پس از گذر از راهرویی پر پیچ‌و‌خم به هشتی می‌رسد. هشتی فضایی هشت‌ضلعی در ورودی خانه است که برای انتظار مهمان به‌کار می‌رود. وجود راهروهای پر پیچ‌وخم منتهی به هشتی خانه طباطبایی‌ها دو مزیت دارد:

•  خانه و ساکنان آن را از دید غریبه‌ها در بیرون از خانه محفوظ می‌دارد و مانع دید مستقیم آن‌ها می‌شود.
• اختلاف ارتفاع خانه با کوچه که در نتیجه استفاده از شیوه گودال باغچه به وجود آمده است، دیگر به چشم نمی‌آید.

قسمت بیرونی خانه

به‌هنگام بازدید از خانه طباطبایی‌ها پس از هشتی، وارد قسمت بیرونی خانه می‌شوید که حیاطی چشم‌نواز با سنگ‌های سفید دارد و حوض بزرگی را در میان خود جای داده است. این حوض علاوه بر آبیاری درختان و استفاده ساکنان خانه، نقش مهمی را در زیبایی حیاط ایفا می‌کند. بخش بیرونی خانه از سایر قسمت‌ها بزرگتر و دارای ارتفاع بیشتری است؛ این قسمت حیاطی به‌شکل مربع مستطیل و در گوشه‌های خود پَخی‌هایی دارند. این حیاط به‌هنگام برگزاری مراسم‌هایی همچون نوروز و تعزیه محرم و صفر مملو از جمعیت می‌شده است و مردم از فقیر و غنی مهمان این خانه می‌شدند. در چهار سوی حیاط فضاهای مختلفی وجود دارند که عبارتند از:

شاه نشین

زیباترین قسمت خانه طباطبایی‌ها در جبهه جنوبی و در قسمت بیرونی آن قرار دارد. این قسمت مخصوص پذیرایی از مهمانان و بازرگانانی بود که برای تجارت دعوت می‌شده‌اند و همچنین محلی برای برگزاری جشن‌ها بوده است. این بخش، اتاقی هفت دری با سقف بلند است که با عنوان تالار بزرگ یا اتاق شاه‌نشین شناخته می‌شود و به‌سبب وجود قطعات زیاد آینه در میان گچ‌بری‌های آن، به تالار آینه نیز شهرت دارد.

تزیینات نقاشی، مقرنس‌بندی و قطاربندی در کنار آیینه‌کاری و گچ‌بری جلوه این قسمت از خانه را دو چندان می‌کنند. یکی از جالب‌ترین تزیینات این قسمت، پنجره‌های مشبکی‌اند که با گچ درست شده‌اند و همچون پارچه توری ظریفی دیده می‌شوند. وجود نورگیرها و پنجره‌های مشبک رنگی و پنجره‌های کناری دو جداره که عمودی باز و بسته می‌شوند بر زیبایی این اتاق افزوده‌اند و هنر معماری ایرانی را به‌ رخ می‌کشند. در دو سوی اتاق شاه‌نشین اتاق‌هایی موسوم به گوشواره قرار دارند. هنگامی که تعداد مهمانان کم بوده و یا اهمیت زیادی برای صاحبخانه نداشتند از آن‌ها برای سکونت مهمانان استفاده می‌کردند.

ایوان آینه

در جلوی تالار شاه‌نشین، ايوانی مزین به هنر آيينه‌کاری و گچ‌بری‌های جالب وجود دارد که محل خوبی برای نشست و استراحت مهمانان به‌هنگام عصر بوده و امکان لذت بردن از فضای حیاط را فراهم می‌کرده است. سقف این ایوان باشکوه‌ترین قسمت آن به‌شمار می‌رود چرا که با هنر آینه‌کاری، نقش فرش کاشان که به لچک و ترنج شهرت دارد، به زیبایی هر چه تمام‌تر بر روی آن پیاده‌سازی شده است. گفته می‌شود که در گذشته فرشی با همین نقش را بر روی ایوان پهن می‌کردند تا انعکاس تصویر آن در آینه‌کاری، نقش زیبای فرش را در سقف کامل کند و شکوهی دو چندان به این قسمت ببخشد.

در میان نقوش لچک و ترنج سقف، آینه‌کاری‌هایی به‌شکل ستاره نیز دیده می‌شود. این ستاره‌ها نمادی از اهمیت آسمان شب در مناطق کویری‌اند و زیبایی آن را به رخ بینندگان می‌کشند. پسر ارشد صاحب‌خانه، سید علی طباطبایی، به‌کار واردات فانوس از دولت عثمانی آن روزگار مشغول بوده است. وی فانوس‌هایی را در این قسمت آویزان کرده بود تا به‌هنگام شب‌نشینی، آن‌ها را روشن کنند و افراد از انعکاس نور فانوس‌ها در آینه‌های کوچک لذت ببرند. استفاده از هنر آینه‌کاری انتخابی هوشمندانه در معماری نیز بوده است چرا که انعکاس نور در آن‌ها به افزایش روشنایی نیز کمک می‌کند.

اتاق های بخش بیرونی

دورتادور حیاط بیرونی را اتاق‌هایی فراگرفته‌اند که به دو نوع زمستانه و تابستانه تقسیم می‌شوند:

•  اتاق‌های بخش زمستانه مجهز به شومینه‌اند و سقف‌های کوتاهی دارند. موقعیت قرارگیری آن‌ها به‌گونه‌ای است که از ظهر تا غروب آفتاب از گرما و نور خورشید بهره‌مند شوند. از سوی دیگر سقف کوتاه و دولایه آن‌ها باعث می‌شده تا گرما در آن‌ها حفظ شود و ساکنان بتوانند در دمای منفی 20 درجه نیز به‌راحتی در این اتاق‌ها زندگی کنند. اتاق‌های بخش زمستانه به اتاق‌های آیینه نیز شهرت دارند چرا که با ایستادن در مقابل یکی از درها و توجه به درهای دیگر، تکرار چهارچوب درها مانند تصویری در آیینه‌های موازی، جلب توجه می‌کند و گویی تصاویر درها در آینه تکرار شده‌اند.
• اتاق‌های تابستانه در یک ردیف به‌گونه‌ای قرا گرفته‌اند که خطی مرزی بین حیاط خدمه و حیاط بیرونی را ایجاد می‌کنند. این اتاق‌ها فاقد شومینه‌اند و ساخت آن‌ها به‌شکلی است تا از گزند تابش آفتاب تابستان در امان باشند.

حیاط خلوت

در دو طرف اتاق شاه‌نشین و پشت اتاق‌های گوشواره، حیاط‌های كوچكی به‌نام حیاط خلوت وجود دارند که به‌صورت قرینه یکدیگر احداث شده‌اند و به‌هنگام حضور مهمانان در اتاق شاه‌نشین یا گوشواره، خدمه خانه در آن‌ها مستقر می‌شدند. از سوی دیگر این حیاط‌ها نقش مهمی را در دریافت و تامین نور اتاق‌های اطراف ایفا می‌کردند و نقش نورگیر را بر عهده داشتند. حیاط‌های خلوت نیز مزین به هنر نقاشی‌اند و از آثار نفیس کاشان به شمار می‌روند. این نقاشی‌ها زندگی مردم در روزگاران گذشته را به تصویر می‌کشند و فعالیت‌هایی همچون حفر قنات، آماده‌سازی کاهگل، شکار و غیره را نشان می‌دهند.

این حیاط‌ها به‌شکل هشت‌ونیم هشت‌اند که دور‌تا‌دور آن‌ها بناهایی دو طبقه قرار دارند. به‌هنگام بهار و تابستان در این مکان مراسمی برگزار می‌شده که در آن‌ها طبقه اول محل تجمع مردان و طبقه دوم محل تجمع زنان بوده است. سقف این حیاط‌ها به‌صورت ذوزنقه است و یک حوض هشت‌ضلعی نیز در وسط آن‌ها دیده می‌شود. شکل ذوزنقه موجب شده تا به‌هنگام بارش باران هیچ آسیبی به بن ساختمان نرسد و آن را برای مدت طولانی‌تری حفظ کند.

در حیاط خلوت شرقی راه پله‌ای وجود دارد که به بهارخواب می‌رسد و راه دیگری نیز برای دسترسی به فضای اصطبل دارد. اصطبل خانه طباطبایی‌ها بر دو نوع دائم و موقت بوده است و هر یک کاربرد خاص خود را داشتند. میهمانان از درب شاه‌نشین در نزدیكی اتاق شاه‌نشین وارد خانه می‌شدند. خدمه نیز از همین در رفت‌و‌آمد می‌کردند و پس از قرار دادن حیوانات در اصطبل از طریق راه پله‌ای جداگانه به بخش خدمه می‌رفتند.

قسمت اندرونی

قسمت اندرونی محل سکونت آقای طباطبایی و همسرشان و اعضای خانواده و به‌عبارتی فضای شخصی آن‌ها بوده است. در مرکز اندرونی خانه طباطبایی‌ها یک اتاق پنج دری ساده با نام اتاق مرکزی به چشم می‌خورد که در میان دو حیاط قرار دارد . این اتاق فاقد نقش‌ونگار خاصی است اما از ویژگی‌های مهم این اتاق می‌توان به این موارد اشاره کرد: شکل خاص طاق، اشراف داشتن به حیاط‌های اندرونی و بیرونی و شیشه‌های رنگارنگ. انعکاس نور در شیشه‌های رنگی باعث می‌شده تا در هر ساعت از شبانه‌روز طرح خاصی بر کف و دیواره‌های این اتاق بیفتد و به آن جلوه‌ای تازه بدهد.

این اتاق ایوانی در جلوی خود دارد که می‌تواند بخشی از بیرونی خانه نیز محسوب شود چرا که در قسمت شمالیِ حیاط بیرونی واقع شده و مرزی بین بیرونی و اندرونی خانه است. در دو سوی ایوان، دو ایوانچه ستون‌دار به چشم می‌خورد و دو هشتی ورودی نیز در طرفین خود دارد که یکی از آن‌ها ورود به بیرونی را میسر می‌کند و دیگری به اندرونی راه دارد.

در ضلع شمال‌غربی و سمت چپ اتاق مرکزی، حیاطی وسیع دیده می‌شود که اتاق‌های بیشتری نسبت به حیاط دیگر اندرونی دارد. در این بخش، ایوانی به‌عنوان مهتابی قرار دارد که در قسمت بالای خانه و پایین‌تر از بام است و مكانی مناسب برای نشستن اعضای خانواده و مهمانان به شمار می‌رود. این حیاط با ورودی و خروجی جداگانه به بیرون از خانه راه پیدا می‌کند و فضاهای دیگری همچون اتاق‌های سه دری نیز در آن دیده می‌شوند. علاوه بر این به وجود حوض و باغچه به‌عنوان عناصر جدانشدنی معماری ایرانی نیز در این بخش توجه شده است.

 حیاط دیگر در سمت راست اتاق مرکزی قرار دارد و از طریق یک دالان به درِ اصلی ورودی و خروجی خانه راه پیدا می‌کند. اتاقی كوچک برای زندگی افراد در این حیاط ساخته شده و وجود یک حوض در مرکز و دو باغچه کوچک فضای خاصی را به آن بخشیده است.

سرداب

دو سرداب بزرگ در خانه طباطبایی‌ها قرار دارد که یکی از بخش بیرونی و دیگری از بخش درونی قابل دسترسی است. اختلاف دمای 15 تا 20 درجه ای سرداب با فضای بیرون به‌ویژه در فصل تابستان کاملا حس می‌شود. این اختلاف درجه در نتیجه عوامل زیر رخ می‌دهد:

هوای گرم کویر از طریق بادگیر به سرداب وارد و در اثر برخورد با خاک نمناک و مرطوب سنگین می‌شود. این هوا از طریق کانال‌هایی موسوم به نای‌کش سرداب را دور می‌زند و خنکای اعماق زمین را جذب می‌کند. به این ترتیب گرمای 40 درجه تا 22 درجه سانتی‌گراد کاهش می‌یابد. در سرداب فضاهایی بالاتر از کف نیز وجود دارند که با چند پله محدود از حیاط جدا می‌شود. این مکان‌ها برای سالمندان و ناتوانان خانه در نظر گرفته شده بودند تا آن‌ها هم بتوانند از هوای خنک سرداب بهره ببرند.

تصویری از ورودی سرداب

قسمت خدمه

بخش خدمه فضایی را برای كار و زندگی در اختیار خدمه خانه قرار می‌دهد. در این بخش حیاط، اتاق و سرداب وجود دارد؛ اما اثری از تزیینات عالی ساختمان در آن دیده نمی‌شود. مطبخ یا آشپزخانه نیز در این بخش قرار دارد و در گذشته تمام غذای خانواده و مهمانان در آن آماده می‌شده است. اتاق‌های زندگی خدمه نیز در این بخش قرار گرفته بود؛ اما امروزه اثری از آن‌ها دیده نمی‌شود. سرداب بخش خدمه علاوه بر ایجاد فضایی خنک در تابستان، به‌عنوان محلی برای نگهداری مواد غذایی نیز کاربرد داشته است.

توصیه‌های کارناوالی

• در سفر به شهر کاشان خرید سوغاتی از این شهر را فراموش نکنید.
• اگر در مهرماه قصد سفر به کاشان را داشتید می‌توانید در یکی از مراسم‌های مهم مذهبی، مراسم قالیشویان مشهد اردهال، که در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است، نیز شرکت کنید. 
• اگر در زمان برنامه‌ریزی برای سفر به کاشان به‌دنبال گزینه مناسبی برای اقامت می‌گردید و می‌خواهید بهترین انتخاب را با بهترین قیمت داشته باشید، می‌توانید روی گزینه‌های پیشنهادی کارناوال حساب باز کنید. به‌عنوان مثال اگر دوست دارید در زمان سفر در یکی از اقامتگاه‌های کاشان ساکن شوید و می‌خواهید با قیمت، امکانات و شرایط رزرو آنلاین آن‌ها آشنا شوید؛ تنها کافی است سری به صفحه رزرو هتل های کاشان و اجاره سوئیت در کاشان بزنید.

سخن آخر

خانه‌های تاریخی کاشان از آن دسته جاذبه‌هایی‌اند که هیچ‌وقت از دیدنشان سیر نمی‌شوید و هر بار که به بازدید از آن‌ها بروید جلوه‌ای تازه به چشمتان می‌آید.

کمی وقت بگذارید و از تجربیات سفر خود به کاشان برایمان بنویسید. 

اگر از خانه طباطبایی‌ها بازدید داشته‌اید، از جلوه‌های دیدنی آن بگویید تا دیگر دوستان کارناوالی از آن‌ها استفاده کنند.

منتظر نظرات، پیشنهادات و تجربیات شما عزیزان هستیم...